Friday, January 20, 2017

DE MODERNE CENSOR

- Dus jullie nieuwe boek heet De papegaaiendoder?
- Ja, 378 bladzijden. Prachtige roman, speelt zich deels af in Rotterdam, Guinee-Bissau en Australië. Ontroerend werk waarin iemand vlucht voor zijn verleden. Zeer virtuoos schrijver, Tjark Koeldrop, pas 27 jaar. Het staat ook op de cover, kijk maar: zeer virtuoos en pas 27 jaar. Commercieel voor ons een big deal.

- Maar die papegaai?
- Wat is er met die papegaai?
- Op pagina 116 draait hij zijn papegaai de nek om.
- Eh… ja… symbolisch voor zijn razernij.
- Wat zal de dierenbescherming daarvan vinden?
- Geen idee.
- Al die mensen wiens papegaai is gestorven afgelopen jaar.
- Ik dacht eh...
- Laat hem maar papieren vliegtuigjes vouwen in plaats van papegaaien de nek omdraaien.
- Goed eh, ik eh, noteer het.


- En dan die seksscène.
- Die op pagina 209? Of op pagina 55?
- Beide.
- Ah...
- Dat zijn geen vrouwvriendelijke seksscènes.
- Het is misschien wat wild eh...
- Die man besteedt geen enkele aandacht aan haar lichaam.
- Eh…
- Hij kan op zijn minst haar voeten masseren.
- Een idee…
- Nee, het moet weer vlug en rauw. ‘Pompen’ staat hier zelfs. Ik ervoer dat al als kwetsend en ik ben niet eens een vrouw.
- Ik eh, zal het noteren.
- En dat dat feest. Pagina 167 tot en met 182.
- Ja?
- Helemaal herschrijven. Voldoet niet aan onze regel dat de karakters een waarheidsgetrouwe afspiegeling van de maatschappij moeten zijn. De percentages zijn te downloaden vanaf onze website en dat wist uw schrijver ook wel. Ik heb geteld dat er zeventien blanke mannen aanwezig zijn, drie niet-blanke mannen en zes vrouwen. En uiteraard hebben die laatste groepen maar een marginale rol. Een van die vrouwen zegt zelfs op een gegeven moment: ‘Zijn er nog koekjes?’ Walgelijk. Banaal. Ze zijn bovendien fitter dan mannen, dat is wetenschappelijk bewezen. En dat is nog niet alles.
- Nog niet alles?
- Het verhaal speelt zich af in Australië. Weet je hoeveel aboriginals er zijn in Australië?
- Ik eh, heb ze niet geteld.
- 200.000.
- Oh, eh...
- Ik heb het omgerekend; er moeten nog minstens zeven aboriginals in het verhaal verwerkt worden. Ik zal het sowieso op de lijst laten zetten om door het Comité van Literaire Aboriginals te laten beoordelen of het wel waarheidsgetrouw is. Daar zal ik ook het Comité van Literaire Vrouwen aan toevoegen want de schrijver is uiteraard een man en die kan nou eenmaal niet weten hoe kwetsend sommige dingen zijn voor een vrouw. En er zijn vaker dingen kwetsend dan je wel beseft. Vrouwelijke schrijvers zijn wel bewust van het kwetsen nog voor een letter op papier hebben gezet. De mannen die zij schetsen zijn vaak zwak en hyperromantisch, maar dat is ook hoe mannen in het echt zijn. Heel realistisch. Ik ben zelf een man dus ik kan het weten. We hoeven daarom ook geen comité voor mannen in te schakelen. Misschien neem ik nog contact op met het Afrikaanse Schrijverscomité maar daar moet ik nog over nadenken.
- De scène op de parkeerplaats mag wel?
- Dat auto-ongeluk is enorm kwetsend voor mensen die dit jaar een auto-ongeluk hebben meegemaakt. Vreselijk, je hebt geen idee. Twee jaar geleden ben ik nog een dierbare kwijtgeraakt. Iemand anders die ik ken mist een oog na een ongeluk. Vreselijk om dat dan in een roman te lezen, die je toch voor je ontspanning leest. Het lijkt desalniettemin wel functioneel voor het verhaal dus ik zie dat door de vingers.
- Gelukkig.
- Dat incident in dat Vietnamese restaurant daarentegen moet weg.
- O?
- Die keukens zijn schoon en hygiënisch. Rapporten van de NVWA geven nergens aan dat het tegendeel waar zou zijn. Als wij er niet waren, zou dat allemaal maar zo in die boeken komen, en dus in de hersenen van lezers. Daarom ben ik zo trots op de uitgaven van onze Correcte Bibliotheek. Max Havelaar; Turks Fruit (Perziken in Blik is onze titel); De Donkere Kamer van Damocles met een Syrische vluchteling in de rol van Osewoudt; Wij, Jan en Jana Cremer, noem ze maar op. Ons streven is om alle vooroordelen te verwijderen uit de literatuur, alles te herschrijven en herpubliceren, hoewel dat zal nog wel een klus worden. Maar iemand moet het doen.
- En eh, die passage over de bijeenkomst van de arme schrijvers?
- Schrappen. Niet realistisch. De meeste schrijvers vandaag de dag rijden rond in Alfa Romeo’s.