- En toen?
- En toen, toen belde opeens de uitgeverij aan. Een kleine meneer met een bril. Ik geloofde het eerst niet maar hij zei echt dat ze mijn roman geweldig vonden.
- Leuk om te horen.
- Waanzinnig zelf! Dat je tussen het opvoeden van drie kleintjes nog een roman kunt schrijven, is al een hele prestatie, maar dat mensen houden van wat je schrijft, is helemaal wonderlijk! Ik dacht: is er een voorzienige aan wie ik dit te danken heb? Maar ik ben helemaal niet religieus. Althans, dat denk ik. Daar gaat mijn roman ook over, de twijfel of je wel of niet gelovig bent als je spiritueel bent.
- Ah, leg eens uit.
- Ik vind dat een interessant thema. Want je gelooft niet in spiritualiteit. Dat voel je. Maar geloven voel je ook. Dus ik bedoel maar: ben je dan religieus of niet? In de spirituele wereld is dat een taboe, maar ik vond dat je taboes bespreekbaar moet maken. Om diezelfde reden zit er ook die verhaallijn in over mijn zieke tante. Ze lijdt aan Creutzfeld-Jacob. Vreselijk. Ze geloofde in dierenliefde, at koeienvlees dat besmet was en werd ziek. Hoe triest toch. Ik wilde dat onderwerp bespreekbaar maken. Dierenliefde en Creutzfeld-Jacob gaan echt samen. Dat is mijn boodschap.
- Ah.
- En daarna komt het derde gedeelte he, dat ik naar Ethiopië ga. Ik wist niets van dat land, maar een stemmetje tijdens het schrijven zei: Je moet het over Ethiopië hebben. Ik dacht: Ethiopië? Ja, zei het stemmetje, dat verstond je goed. En ik luister altijd goed naar mijn stemmetjes! Ben daar dus heen gereisd, heb daar een tijdje samengewoond met een Zweedse chakrahealer, die ook surfleraar was, die gratis les gaf aan zwerfkinderen. Heerlijke tijd. Ik heb zoveel van hem geleerd. In mijn boek is hij Henrik en je proeft hoe mannelijk hij is in zijn kwetsbaarheid. Ik zag hem als een soort Godin. Klonk gek, maar waarom is een Godin een vrouw? Ook weer een taboe. Die Ethiopische periode geeft mijn boek denk ik de kleur en passie die je mist in doorsnee romans. Nou weet ik daar niet veel van want met drie kinderen heb ik geen tijd om boeken te lezen. Maar dat is mijn gevoel en mijn gevoel zit er eigenlijk nooit naast.
- Nooit?
- Nou ja, haha, bijna nooit. Ik dacht bijvoorbeeld dat Henrik mij nooit zou verlaten maar dat gebeurde dus wel, voor twee vrouwen nog wel, maar ja, wat wil je: hij was zenmeester. Al was hij heel open over het overspel en zijn gevoelens voor mij. Ik heb me toen aangesloten bij een Eritrese stam, waarvan ik elke keer de naam vergeet haha, maar dat bleek het niet te zijn voor mij. Ik had heel veel moeite met de jacht, begrijp je. Daarom joeg ik soms de beesten met klepperende pannen uit hun jachtgebied. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik intussen zwanger was geworden van mijn derde kind. Daarover gaat het laatste deel van mijn roman: het conflict van leven nemen om leven te beschermen. Ik dacht daar op een dag aan tijdens het douchen en ik was perplex door die gedachte. De dag na de geboorte van de derde ging ik terug naar Loosdrecht. Daarover gaat het vijfde deel. Ik was helemaal klaar met Afrika. Vervolgens schreef ik mijn boek in twee dagen. En mijn zoontje ontwierp de cover. Dat vond ik heel mooi symbolisch.
- Twee dagen?
- Ja, ik vind het zelf ook een hele prestatie! Ik zat helemaal in een trance, zogezegd, kon de computer niet met rust laten, heb niet geslapen, niet gegeten, het was een stroom van woorden, alsof iemand anders ze mij influisterde. Maar de recensies liegen er niet om, denk ik. Zie hier: "Schuurspons
is grappig, ontroerend en lekker pittig!" "Ik heb gelachen, gehuild,
geschreeuwd! Ik voelde me nog nooit eerder zo geraakt door een roman!" "Spiritueel,
diepzinnig, eigenzinnig, stoer en verrassend! Saskia Schuurspons laat zien
waarom vrouwen at the top of their game zijn als het om literatuur gaat.
Mannen: bijt u maar lekker in het stof!"
- Mooi hoor.
- Ja, ik ben er natuurlijk enorm trots op. Ik ga ondertussen naar het vijfhonderdduizendste verkochte boek.
- Critici van VN en NRC waren minder enthousiast.
- Ach ja, je hebt altijd zuurpruimen. Ze snappen gewoon niets van spiritualiteit, veel te nuchter die mensen. Moet ik ze uitleggen over schrijven in trance? Dat kan ik niet. Ik geloof dat eh, Harry Milu... Mula...
- Mulisch?
- Ja, die, die vond critici ook verschrikkelijk. Dus ik ben niet de enige.
- Ik denk dat we aan het eind van het interview zijn gekomen... Heb je nog nieuwe projecten?
- Echt? Ah, jammer zeg. Ik zit vol verhalen. Als ik eenmaal op stoom ben... Ondertussen heb ik drie nieuwe romans geschreven maar die hou ik allemaal voor mezelf. Mijn fans zouden er een moord voor doen, maar ze zijn alleen voor mijn ogen bestemd. Dat zijn boeken die moeten, begrijp je. Als ik deze eruit gewerkt heb, wordt het tijd voor het vervolg van Brandnetels in mijn Hart... Ik heb ook al een aanbieding om een script voor een speelfim te schrijven: Chicken Tikka Masala aan Zee. Het is weliswaar acht jaar geleden dat ik voor het laatst een film heb gezien maar dat vind ik niet zo belangrijk. Ik weet zeker dat als het stroomt, het ook zal stromen in scriptvorm. Mensen denken te veel na, je moet juist ontdenken in je leven.
- Dank je wel, Saskia.
- Graag gedaan! Wat krijg ik veel energie van zo'n gesprek, wow!